Οι Βέλγοι μπορούν να καυχώνται για δύο
πράγματα: ότι η πρωτεύουσα της γερμανικής Ευρωπαϊκής Ένωσης βρίσκεται
στην χώρα τους τις Βρυξέλλες, και ότι διαθέτουν από τα καλύτερα
μεγαλοπρεπή και τρομακτικά δημόσια κτήρια στον κόσμο. Ιδού το αληθές:
Tον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό στο Antwerpen
Τις ανακαινίσεις που άλλαξαν καταλυτικά τα Βασιλικά Ανάκτορα του Βελγίου
Το βασιλικό μουσείο με τα αφρικανικά εκθέματα
Το περίφημο πάρκο της «πεντηκοστής επετείου» Cinquantenaire
… και άλλα δημόσια έργα με το ίδιο «απλές» γραμμές που θα τρόμαζαν ακόμα και εξωγήινους εισβολείς.
Εν πάσει περιπτώσει, το σίγουρο είναι
ότι η εργατιά που έφτιαξε εκείνα τα παλάτια είχε δουλίτσα ενώ ο βασιλιάς
που έδινε τις εντολές για αυτές τις κατασκευές φρόντιζε και για τα
εργασιακά δικαιώματα. Μεταξύ αυτών ήταν το δικαίωμα του συνδικαλίζεσθαι,
την κατάργηση του περίφημου βιβλιαρίου d’Ouvrier που ήλεγχε κάθε
εργαζόμενο τις ώρες που πήγαινε για κατούρημα, την απαγόρευση σε παιδιά
κάτω των 12 ετών να εργάζονται σε εργοστάσια, σε παιδάκια ηλικίας κάτω
των 16 να δουλεύουν τα βράδια, ενώ οι κορασίδες κάτω των 21 ετών δεν θα
επιτρεπόταν να δουλεύονται σε underground κωλόμπαρα. Επίσης, οι
εργαζόμενοι θα είχαν το δικαίωμα να αποζημιώνονται για τυχόν ατύχημα
στον χώρο εργασίας ενώ θεσπίστηκε και η Κυριακάτικη αργία.
Για όλα αυτά τα έργα και μέτρα, οι
Βέλγοι μέχρι σήμερα ευγνωμονούν εκείνον τον παλιό καλό βασιλιά τους. Και
λογικό είναι αφού εκείνος ο έρμος γεράκος με το 4 στρέμματα άσπρο μούσι
δώρισε αμύθητη περιουσία στο Βελγικό κράτος πριν 114 χρόνια. Είναι να
μην αναπολείς τέτοιους ηγέτες; Είναι να μην αναπολείς τον his majesty
Λεοπόλδο B’ που δώρισε τόση δόξα στο Βέλγιο από την ώρα και τη στιγμή
που κάθισε στον Βελγικό θρόνο για 44 χρόνια, από το 1865 μέχρι το 1909!
Καλά όλα αυτά αλλά πόθεν έσχες; Αυτό το
ρημάδι πόθεν έσχες σε αντίθεση με τους Έλληνες πολιτικούς, που δεν το
βρίσκεις με τίποτα, για τον Βασιλιά Λεοπόλδο βρίσκεται σε μια
μεγαλοπρεπή αίθουσα στο Βερολίνο.
Εκεί λοιπόν, το 1885 ο Λεοπόλδος άδραξε
την ευκαιρία να αποκτήσει έναν αμύθητο πλούτο πραγματικά από το πουθενά
εκμεταλλευόμενος τις έριδες των Μεγάλων Ιμπεριαλιστικών δυνάμεων της
εποχής. Σε εκείνη την αίθουσα έλαβε μέρος ένα από τα σημαντικότερα
ραντεβού ηγετών όλων των υπερδυνάμεων του πλανήτη για να κόψουνε σε
κομμάτια την Αφρική κυρίως και να την μοιράσουνε. Ωραία κυρ μονσινιόροι
και πρίγκιπες και τώρα τι θα κάνουμε για τις αποικίες, πως θα τις
μοιράσουμε για να μην φάμε τα μουστάκια μας; Επειδή λοιπόν όλους τους
έπιανε συχνοουρία από τον φόβο τους μήπως οι φαταούλες Γερμανοί πάρουν
για την πάρτη τους όλους τους αραπάδες, βρέθηκε μια συμβιβαστική λύση
φτιαγμένη και ραμμένη στα μέτρα του Λεοπόλδου. Ρε παιδιά και ραμόλια μην
στεναχωριέστε, ας δώσουμε στον Λεοπολδάκο όλο το αφρικανικό Κονγκό, με
την υπόσχεση όμως, να είναι ανοιχτό για επενδύσεις σε όλους εμάς του
τίμιους και βιοπαλαιστές σφαγείς.
Έτσι, μέσα σε μια ημέρα ο Λεοπόλδος πήρε
ως ιδιωτική περιουσία μια έκταση όσο είναι 76 φορές το Βέλγιο, θα είχε
το δικό του ιδιωτικό κράτος, το Ελεύθερο Κράτος του Αφρικανικού Κονγκό
–όντως πολύ μπροστά από την εποχή του ο τύπος- και με τον ιδιωτικό του
στρατό.
θα αφαίμασσε όλα τα δέντρα για το καουτσούκ και θα ξεδόντιαζε όλους τους ελέφαντες για το ελεφαντόδοντο τους.
Ο μάγκας Λεοπόλδος έκλεισε συμφωνίες με
επιχειρηματικούς κολοσσούς αναθέτοντάς τους την εκμετάλλευση του
καουτσούκ με αντάλλαγμα να του χρηματοδοτήσουν τα σιδηροδρομικά έργα ενώ
δημιούργησε και την δική του ιδιωτική εταιρεία που χρειάζονταν
επειγόντως πολλά εργατικά χέρια σκλάβων για την εξαγωγή του καουτσούκ.
Με τα απίστευτα κέρδη που συγκέντρωσε έφτιαξε τα μεγάλα έργα πίσω στο
Βέλγιο φροντίζοντας για την φήμη του.
Το πρόγραμμα εκμετάλλευσης που εφάρμοσε ο
Βασιλιάς του Βελγίου δεν είχε προηγούμενο ούτε και επόμενο όσον αφορά
τη βαναυσότητα. Όσο προωθούσε τα εργασιακά δικαιώματα στο Βέλγιο τόσο τα
τσάκιζε για τους αραπάδες ιθαγενείς. Εκατομμύρια έγχρωμοι σκλάβοι –η
δουλεία είχε καταργηθεί σε όλη την υφήλιο σχεδόν- μαστιγώνονταν για να
αποδίδουν καλύτερα και όταν δεν το κατάφερναν ακρωτηριάζονταν με διαταγή
του ίδιου του Λεοπόλδου καθώς σύμφωνα με τον ίδιο δεν ήταν αρκετά
παραγωγικοί στη δουλειά τους. Ήταν τόσα πολλά τα κομμένα χέρια και πόδια
που -άκουσον άκουσον- χρησιμοποιηθήκαν ως μετρικό σύστημα.
Οι ασθένειες, η ευλογιά και η μύγα
τσε-τσε θέριζαν κυριολεκτικά τους σκλάβους του Λεοπόλδου αλλά δεν τρέχει
τίποτα, έχουμε πολλούς από δαύτους. Μέχρι το 1908 ο Λεοπόλδος είχε
στείλει στον άλλον κόσμο – κατόπιν βασανιστηρίων – γύρω στους 10
εκατομμύρια Κονγκολέζους οι οποίοι παρακαλούσαν αν δεν ήταν παραγωγικοί
σύμφωνα με τον αφέντη τους να τους εκτελεί αμέσως για να γλιτώνουν
τουλάχιστον τα βασανιστήρια.
O Λεοπόλδος ήταν τόσο καλός manager που
κρατούσε αιχμάλωτες τις συζύγους των Κογκολέζων για να εξαναγκάσει τους
άνδρες να δουλέψουν σκληρά. Έτσι ενίσχυε κατά κάποιο τρόπο και τον θεσμό
της οικογένειας κάνοντας τους ιθαγενείς να εκτιμούν περισσότερο το
σπίτι και τους συζύγους τους…
Και άλλες αποικιοκρατικές δυνάμεις όπως η
Ολλανδία και η Γερμανία ζήλεψαν τις τακτικές του Λεοπόλδου και τις
υιοθέτησαν σε μεγάλο βαθμό. Το ευρωπαϊκό όραμα βασίστηκε από τότε στην
ελεύθερη διακίνηση ιδεών, κεφαλαίων και ανθρώπων…
Ο
επιχειρηματίας-βασιλιάς-γενοκτόνος-χτίστης Λεοπόλδος προσπάθησε να
κρατήσει τα φώτα μακριά από τις δραστηριότητές του στο Κονγκό αλλά εις
μάτην. Μετά από κάποια ταξίδια κάποιων gentlemen ευρωπαίων η αλήθεια
άρχισε να φωτίζεται. Οι αναλυτικές εκθέσεις για το Ελεύθερο Κράτος του
Κονγκό του Βρετανού διπλωμάτη και ακτιβιστή Roger Casement αποτέλεσαν το
έναυσμα για να αφυπνιστεί ο κόσμος ώστε να μάθει τι στα κομμάτια
γίνεται πραγματικά εκεί κάτω.
Τότε άρχισαν να καταφθάνουν από τις
ζούγκλες φωτογραφίες με κομμένα χέρια και βασανισμένους έγχρωμους.
Γίγαντες της λογοτεχνίας πέσανε πάνω στον Λεοπόλδο με την πένα τους. Ο
Αμερικάνος Mark Twain άρχισε να ειρωνεύεται ανοιχτά τον βασιλιά μέσα από
το έργο του King Leopold’s Soliloquy.
Ο Arthur Conan Doyle ο δημιουργός του
Σέρλοκ Χολμς επεσήμανε ότι αποστολή των Βέλγων δεν θα έπρεπε να είναι η
αφαίμαξη αλλά η βοήθεια προς τους υπανάπτυκτους ανθρώπους.
Πίσω στην πατρίδα, το Βέλγιο, το
συντηρητικό και εργατικό κόμμα έφριξαν με όλα αυτά -ή λες να γνώριζαν-
και ανάγκασαν μέσα από κοινοβουλευτικές διαδικασίες να πάρουν το Κονγκό
από τον βασιλιά τους και να το προσαρτήσουν στο Βελγικό κράτος μόλις το
1908, έπειτα από 23 χρόνια ενώ εκείνος θα ψόφαγε το 1909 με το φέρετρο
του να συνοδεύεται από χιλιάδες «οοουυυυ»…
Και επειδή πολλές σκάρτες υπάρξεις
συνδέονται με την Ελλάδα να σημειώσουμε ότι πριν φέρουνε στην Ελλάδα τον
Όθωνα οι Μεγάλες Δυνάμεις πρότειναν πρώτα στον πατέρα του Λεοπόλδου μας
να αναλάβει τον ελληνικό θρόνο αλλά εκείνος απέρριψε την πρόταση. Ο
Τρικούπης θα ξέχναγε τους γαλλικούς του τρόπους με τέτοιον διάδοχο…
Πηγή
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΤΕ ΤΟ ΣΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ "ΚΟΥΜΠΙΑ" ΤΟΥ F/B KAI TOY TWITTER
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου