Τελικά, ποιός μας δουλεύει;
Του Γιώργου Χαρβαλιά
Από τον περασμένο Σεπτέμβριο ο υπουργός Nαυτιλίας, Κώστης
Μουσουρούλης, προσπαθούσε μανιωδώς και με αδιευκρίνιστα κίνητρα να
καταργήσει το φόρο πολυτελείας στις μεγάλες θαλαμηγούς. Εντελώς
αιφνιδιαστικά μάλιστα και με τρόπο που μαρτυρούσε έντονη… πρεμούρα,
επιχείρησε να περάσει σχετική διάταξη στη Βουλή, η οποία απεσύρθη κακήν
κακώς, αφού συνάντησε τις αντιδράσεις πολλών βουλευτών, ενώ ταυτοχρόνως
αποκαλύφθηκε ότι ούτε η σχετική μελέτη για τη δημοσιονομική απόδοση του
μέτρου δεν είχε ζητηθεί από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, όπως
ορίζει ακόμη και ο Κανονισμός της Βουλής!
Προσωπικά και από αυτήν εδώ τη στήλη είχα επικρίνει σφοδρά την
περίεργη αυτή «διευκόλυνση» του υπουργού προς κάποιους κατά τεκμήριο
εύπορους, την ώρα που χιλιάδες συμπολίτες μας ψάχνουν φαΐ στα σκουπίδια.
«Την ώρα που η κοινωνία βράζει και γονατίζει, καθετί που παραπέμπει
στη πολυτελή διαβίωση, στις ακριβές συνήθειες και εν γένει στη…
διασκέδαση πολυτελείας πρέπει να φορολογείται αμείλικτα και αυτοτελώς…
Οι πλούσιοι κι οι νεόπλουτοι μπορούν να ζουν όπως γουστάρουν. Ομως,
κύριε Μουσουρούλη, θα πληρώνουν φόρους! Και όχι πουρμπουάρ», έγραφα
χαρακτηριστικά.
Την περασμένη εβδομάδα ο εκλεγόμενος στη Χίο, το νησί των εφοπλιστών,
υπουργός παρενέβη εξίσου… δυναμικά στο φορολογικό νομοσχέδιο και αυτή
τη φορά, συνεπικουρούμενος από τον υπουργό Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα,
υποχρέωσε τον υφυπουργό Χρήστο Σταϊκούρα να αποσύρει άρον άρον από το
φορολογικό νομοσχέδιο διάταξη για τη φορολόγηση των σκαφών αναψυχής ως
«είδη πολυτελείας».
Η φορολογική απαλλαγή στα κότερα (σ.σ.: την ώρα που π.χ. ένα δίλιτρο
SUZUKI VITARA δεκαετίας θα φορολογηθεί άγρια, θεωρούμενο ως πειστήριο…
πολυτελούς διαβίωσης!) είναι ανήθικη, απαράδεκτη και ενδεικτική της
περιφρόνησης στην ισονομία όσων την επινόησαν. Περισσότερο εξοργιστική
είναι όμως η εξήγηση του υπουργείου Οικονομικών (προφανώς με υποβολέα
τον Μουσουρούλη) γι’ αυτή τη χαριστική ρύθμιση προς τους «σκαφάτους».
Τόσο καιρό, λέει το υπουργείο, ο φόρος πολυτελείας καθώς και ο
ειδικός φόρος για τα σκάφη «ΔΕΝ ΕΙΣΠΡΑΤΤΟΝΤΑΝ» και απέδωσαν ελάχιστα σε
ετήσια βάση.
Αφού λοιπόν οι φόροι δεν εισπράττονταν (με ευθύνη τίνος άραγε;) το
αρμόδιο υπουργείο προτείνει να τους καταργήσει τελείως και να τους
υποκαταστήσει με το αμελητέο «τέλος πλοών και παραμονής» που όπως
ισχυρίζεται «θα δημιουργήσει ρεύμα επανόδου των σκαφών στα ελληνικά
ύδατα και τις ελληνικές μαρίνες»!
Κατ’ αρχάς κάποιος πρέπει να εξηγήσει στον πολυπράγμονα κύριο
Μουσουρούλη ότι πριν από την «επάνοδο» πρέπει να φορολογηθούν οι Ελληνες
υπήκοοι που σήμερα δηλώνουν ως φυσικά πρόσωπα, ή μέσω εταιριών, μεσαία
και μεγάλα ταχύπλοα σκάφη. Και λίγοι να είναι οφείλουν να πληρώσουν.
Επιπλέον καμία απολύτως σχέση δεν έχει το τέλος πλεύσης με τη φορολόγηση
της θαλαμηγού που αποτελεί πασιφανώς είδος πολυτελείας. Το ένα δεν
αποκλείει το άλλο, ανεξαρτήτως μάλιστα αν κάποιοι χρησιμοποιούν το
σκάφος αραγμένο για… γκαρσονιέρα και όχι για τουρισμό.
Αν θέλει λοιπόν να επιβάλει οποιοδήποτε πρόσθετο τέλος ο κύριος
υπουργός, σε οτιδήποτε κινείται εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων
(«θαλάσσια διόδια» το είπε, ο αθεόφοβος…) με γεια του με χαρά του. Αλλά
όχι και να καταργήσει το φόρο πολυτελείας, υποκαθιστώντας τον με…
πενταροδεκάρες προς τόνωση, υποτίθεται, του θαλάσσιου τουρισμού!
Τέλος πρέπει κάποιος επίσης να εξηγήσει στον κύριο υπουργό την έννοια
της ιπποδύναμης. Μάθαμε ότι από το τέλος πλεύσης θα εξαιρεθούν τα
ιδιωτικά σκάφη κάτω των 12 μέτρων και τα ιστιοπλοϊκά κάτω των 15 μέτρων
(δηλαδή τα περισσότερα). Και ερωτώ: κάποιος που κατέχει δεκάμετρο
φουσκωτό με δύο τούρμποτζετ 125άρες εξωλέμβιες ή ένα σύγχρονο 45άρι
(13,7 μέτρα) motorsailer δεν θα πληρώσει δεκάρα; Ούτε τα φραγκοδίφραγκα
των «τελών πλεύσης»;
Για να τελειώνουμε: Οσοι αντέχουν ακόμη να ξοδεύουν 1-2 χιλιάρικα σε
καύσιμα προκειμένου να πεταχτούν για… αστακομακαρονάδα στις Σπέτσες,
αντέχουν να πληρώνουν και φόρο και τέλος πλεύσης και πολλά άλλα που
σχετίζονται με το «δικαίωμά τους στην πολυτέλεια».
Οτιδήποτε άλλο δεν είναι «ρύθμιση». Είναι διευκόλυνση, όπως αυτή που
έγινε στο ίδιο νομοσχέδιο υπέρ των εφοπλιστών. Το ερώτημα είναι όμως
γιατί η Τρόικα που τόσο κόπτεται για τη φοροδιαφυγή κάνει τα στραβά
μάτια σε τέτοιες χονδροειδέστατες «φορο-ελαφρύνσεις»; Τελικά ποιος μας
δουλεύει; Ο Μουσουρούλης ή ο Ράιχενμπαχ;
Δημοσιεύεται στον “Τύπο της Κυριακής”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου