Ενα καρούμπαλο μπορεί να αποδειχτεί ιδιαίτερα χρήσιμο
σε μια πολιτική αντιπαράθεση - αρκεί να εμφανιστεί την κατάλληλη στιγμή.
Ο Αδωνις Γεωργιάδης θα πρέπει να καταριέται την τύχη του που το
εξόγκωμα στο κεφάλι του εξαφανίστηκε πριν από την είσοδο
της Χρυσής
Αυγής στο ελληνικό κοινοβούλιο. Εάν το περίφημο καρούμπαλο εξακολουθούσε
να κοσμεί το κρανίο του, ο Αδωνις θα το είχε αξιοποιήσει, θα το είχε
μετατρέψει σε κανονική μπάλα κανονιού εναντίον του Ηλία Κασιδιάρη -
μεταφορικά μιλώντας. Η ιστορία της κόντρας ανάμεσα στους δύο βουλευτές
είναι λίγο-πολύ η ιστορία αυτού του καρούμπαλου. «Ενας σωματώδης νεαρός
με όψη μπράβου μού έριξε εντελώς ξαφνικά και απρόκλητα μια κουτουλιά στο
κεφάλι προκαλώντας μου ζάλη» έγραφε ο κ. Γεωργιάδης τον Μάρτιο του
2010, καταγγέλλοντας στο forum της ιστοσελίδας του ένα επεισόδιο που
είχε συμβεί το καλοκαίρι του 2009 στην πλατεία Αττικής. Τότε ο ίδιος
ήταν βουλευτής και διακεκριμένος στέλεχος του ΛΑΟΣ και το μόνο στοιχείο
σχετικά με τον δράστη της επίθεσης ήταν ότι ανήκε στη Χρυσή Αυγή. Τον
Ιούνιο του 2012, τρία χρόνια μετά το συμβάν, ο βουλευτής πλέον της Νέας
Δημοκρατίας κ. Γεωργιάδης αποκάλυπτε την ταυτότητα του έως τότε ανώνυμου
«κουτουλοφόρου»: επρόκειτο για τον Ηλία Κασιδιάρη, τα χαστούκια του
οποίου στη Λιάνα Κανέλλη είχαν μόλις προκαλέσει σεισμό στη δημόσια ζωή.
Εν μέσω εκείνου του τρομερού σάλου, ο Αδωνις έσπευσε να προσθέσει ο
ίδιος το όνομά του στη λίστα των πολιτικών προσώπων που υποστήριζαν πως
είχαν γευτεί τη βία από τα χέρια -ή το κεφάλι- του νεοφώτιστου
Χρυσαυγίτη βουλευτή. Ο κ. Κασιδιάρης επανειλημμένα απέρριψε ως
ανυπόστατους και συκοφαντικούς τους σχετικούς ισχυρισμούς, διατηρώντας
όμως την ίδια θρασεία στάση απέναντι στους εκάστοτε συνομιλητές του και
ιδιαίτερα στον κ. Γεωργιάδη. Τους τελευταίους μήνες, όποια κι αν είναι η
τηλεοπτική συγκυρία που τους αναγκάζει να συναντηθούν, όποια κι αν
είναι η αφορμή, το στούντιο μετατρέπεται σε ρινγκ για δύο: Αδωνις
εναντίον Κασιδιάρη, σε έναν αγώνα μποξ χωρίς έλεος και κανόνες.Ναζί και χώρια
Ο κ. Γεωργιάδης παίζει επιθετική άμυνα, εξαπολύοντας στον προσωπικό του αντίπαλο φραστικούς μύδρους όπως αυτοί που ακολουθούν: «Μάλλον την έχει ψωνίσει», «επειδή το περιστατικό με την κυρία Κανέλλη πήρε μεγάλη δημοσιότητα και αισθάνθηκε το πρόσωπο των ημερών, λίγο του τη σβούριξε», «έρχεται μονίμως στη Βουλή με σηκωμένα τα μανίκια λες και μπαίνει σε american bar, να μας πλακώσει όλους στο ξύλο», «είναι θρασύδειλος», «όποτε με βλέπει εξαφανίζεται για να μην απαντήσει στα ερωτήματα που του έχω θέσει».
Την 1η Οκτωβρίου ο κ. Γεωργιάδης διόρθωσε κάποιον συνομιλητή του στο Twitter σχετικά με τον Ηλία Κασιδιάρη γράφοντας: «Δεν είναι φασίστας, αλλά ναζί». Την ίδια ημέρα σε άλλο tweet εξήγησε περαιτέρω γιατί ο Ηλίας Κασιδιάρης αποφεύγει να τον αντιμετωπίσει: «Διάβασα στη Βουλή το άρθρο Κασιδιάρη και ακόμη ο ‘‘γενναίος’’ τρέχει». Το άρθρο στο οποίο αναφέρεται ο κ. Γεωργιάδης ήταν ένα κείμενο του κ. Κασιδιάρη με τίτλο «Ο Χίτλερ πέρα από την Ιστορία», το οποίο δημοσιεύτηκε στις 20 Απριλίου του 2011 στην εφημερίδα της Χ.Α. Ο κ. Κασιδιάρης υπέγραφε τότε ως «Γεωπόνος-Επιστήμων Τροφίμων και εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος Λαϊκός Σύνδεσμος - Χρυσή Αυγή».
Στο κείμενό του κατέθετε τη δική του ερμηνεία για την προσωπικότητα του Αδόλφου Χίτλερ, χαρακτηρίζοντάς τον «πολιτικό ηγέτη, κοινωνικό αναμορφωτή και στρατηγική ιδιοφυΐα», κάποιον για τον οποίον «θα μπορούσαμε να ομιλούμε επί ώρες». Καθώς όμως ο χώρος της εφημερίδας ήταν περιορισμένος, ο κ. Κασιδιάρης περιορίζεται σε ορισμένες νύξεις για το ποιο θα ήταν το μέλλον «της Ευρώπης και ολόκληρου του σύγχρονου κόσμου, αν ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος δεν σταματούσε την αναγεννητική πορεία του εθνικοσοσιαλισμού». Βασιζόμενος λοιπόν κατεξοχήν σε αυτό το άρθρο, ο κ. Γεωργιάδης παρουσίασε τον Ηλία Κασιδιάρη ως νοσταλγό του Χίτλερ και οπαδό του ναζισμού. Παραδόξως, η απάντηση του κ. Κασιδιάρη επ’ αυτού ήρθε σε ήπιους τόνους - ύποπτα ήπιους. Δεν μπήκε καν στον κόπο να θυμίσει στον κ. Γεωργιάδη ότι δεν πάει πολύς καιρός που υπερηφανευόταν πως αποκατέστησε την υπόληψη του δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά. Επίσης, ο κ. Κασιδιάρης απέφυγε την παγίδα στην οποία πέφτουν κατά καιρούς άλλοι που καταλογίζουν απροκάλυπτες φιλοχουντικές τάσεις στον κ. Γεωργιάδη.
Σε όσους τον θεωρούν συνυπεύθυνο για την πρόσκληση που είχε απευθύνει σε κάθε ακροδεξιό στοιχείο ο κ. Γιώργος Καρατζαφέρης, ο κ. Γεωργιάδης διακόπτει κάθε περαιτέρω συζήτηση λέγοντας απλώς: «Αυτά ο κ. Καρατζαφέρης τα έλεγε δέκα χρόνια πριν γνωριστούμε, πώς είναι δυνατόν να με αφορούν;». Αντί για όλα αυτά, ο κ. Κασιδιάρης αρκέστηκε να ειρωνευτεί τον νυν βουλευτή της Ν.Δ. και πρώην του ΛΑΟΣ σε τηλεοπτικό τους διαξιφισμό. «Και εσείς το κάνατε αυτό, κύριε Γεωργιάδη, μόνο που το κάνατε κατ’ ιδίαν», είπε ο κ. Κασιδιάρης, μισοαποκαλύπτοντας ότι ο κ. Γεωργιάδης είχε προσπαθήσει να προσεγγίσει με δικές του γέφυρες τον ακροδεξιό χώρο. Η αντίδρασή του, όμως, σε αυτόν τον υπαινιγμό ήταν άμεση και οξεία, χαρακτηρίζοντας τα λόγια του κ. Κασιδιάρη «λάσπη».
Στην ποδιά του ΣΥΡΙΖΑ
Ιδιαίτερα αφότου μεταπήδησε στη Νέα Δημοκρατία, ο κ. Γεωργιάδης προσπαθεί να αποποιηθεί οποιαδήποτε συνάφειά του με την άκρα Δεξιά, κάτι που, πιθανότατα, ερεθίζει ακόμη περισσότερο τον κ. Κασιδιάρη. Ο Αδωνις, ακόμη και ως στέλεχος του ΛΑΟΣ, ανέκαθεν έλεγε ότι αποτάσσεται μετά βδελυγμίας τον ολοκληρωτισμό και τις βίαιες πρακτικές που ενθαρρύνει η Χρυσή Αυγή. Ο μόνος άξονας συνεννόησής του με τη Χ.Α. θα μπορούσε να είναι ο πατριωτισμός - αλλά και αυτός υπό προϋποθέσεις. Ετσι, το μόνο σημείο που απομένει να ενώνει τους κυρίους Γεωργιάδη και Κασιδιάρη είναι η αποστροφή που και οι δύο νιώθουν για την Αριστερά, τους συνδικαλιστές («συνδικάφροι» είναι ο όρος που έχει εφεύρει ο κ. Γεωργιάδης) και ιδιαίτερα τον ΣΥΡΙΖΑ. Το περίεργο όμως είναι ότι με κάθε ευκαιρία καταλογίζουν ο ένας στον άλλον «φιλοσυριζισμό».
Ιδιαίτερα για το μεταναστευτικό ζήτημα, ο μεν κ. Κασιδιάρης κατηγόρησε τον κ. Γεωργιάδη ότι είναι «το δεξί χέρι του ΣΥΡΙΖΑ» επειδή υποστηρίζει τους χειρισμούς Δένδια, ο δε Αδωνις αντεπιτέθηκε στον κ. Κασιδιάρη και τη Χ.Α. καγχάζοντας προκλητικά ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ βρήκε μια νέα Συνιστώσα, τη Χρυσή Αυγή». Και παρόλο που ο 40χρονος κ. Γεωργιάδης είναι κατά οκτώ χρόνια μεγαλύτερος του κ. Κασιδιάρη, φαίνεται πολύ πιο εξοικειωμένος με το Twitter. Συνέχισε λοιπόν να κεντρίζει τη Χ.Α. με ένα δηκτικό tweet στις 27/9: «Παλαιότερα έλεγα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και η Χ.Α. λένε περίπου τα ίδια σε όλα πλην του Μεταναστευτικού. Πριν από λίγο στη Βουλή το μόνο κόμμα (ακόμη και το ΚΚΕ είπε όχι) που στήριξε την ένσταση αντισυνταγματικότητος του ΣΥΡΙΖΑ κατά των κέντρων φύλαξης λαθρομεταναστών ήταν η Χ.Α.».
Διαφορετικοί και ίδιοι
Στο πρόσωπο του Αδωνη δεν μπορεί να διαβάσει κανείς τίποτα, καθώς καταφέρνει να παραμένει εντελώς ανέκφραστος όση ένταση κι αν υπάρχει στην ατμόσφαιρα, ακόμη κι αν την έχει προκαλέσει ο ίδιος, κάτι που συνήθως συμβαίνει. Εξάλλου, το δικό του όπλο είναι η αμίμητη -και εκνευριστική όπως έχει παραδεχτεί ο ίδιος- στριγκιά φωνή του. Αντιθέτως, ο κ. Κασιδιάρης δείχνει μονίμως στα όρια της χειροδικίας: η στάση του σώματός του, το ατρόμητο στέρνο και το ανοιχτό πουκάμισο, ο μόνιμος μορφασμός που εκφράζει κάτι ανάμεσα σε ειρωνεία, απέχθεια και περιφρόνηση, ο τόνος της φωνής του που αφήνει διαρκώς υπόνοιες ότι η οργή μέσα του μόλις και μετά βίας συγκρατείται κ.λπ. Παρακολουθώντας κάποιος τις αντιπαραθέσεις Κασιδιάρη - Αδωνη τείνει να υποθέσει πως ο πρώτος ευχαρίστως θα χρησιμοποιούσε τις γροθιές του για να τονίσει τη δύναμη των επιχειρημάτων του. Ωστόσο, στο υποθετικό σενάριο ενός ξυλοδαρμού που από διαρκής απειλή θα γινόταν πράξη ο κ. Γεωργιάδης πιθανότατα θα τις έτρωγε από τον ρωμαλέο κ. Κασιδιάρη, ίσως έπαιρνε όμως κάτι που θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί άριστα σε επίπεδο εντυπώσεων: ως θύμα της Χρυσής Αυγής και του Ηλία Κασιδιάρη, ο εξαιρετικά επικοινωνιακός Αδωνις θα ξεσήκωνε γενική κατακραυγή και θα έστρεφε τη βία πίσω στην πηγή της. Και αυτό, βέβαια, θα ήταν η άλλη όψη ενός λαϊκισμού, για τον οποίο ο κ. Γεωργιάδης κατηγορεί μονίμως τον κ. Κασιδιάρη. Διότι αν υπάρχει κάτι κοινό ανάμεσα στους δυο τους -εκτός από τον φθόνο που για κάποιους μη προφανείς λόγους τρέφει ο ένας για τον άλλον- είναι η έμφυτη ικανότητα που έχει ο καθένας να επινοεί επιτόπου επιχειρήματα για να στηρίξει τις κραυγές του. Ισως λοιπόν η λυσσαλέα κόντρα τους να οφείλεται εν μέρει σε μια υπόγεια συνειδητοποίηση ότι τελικά, όσο κι αν μισούν αυτή την ιδέα περισσότερο απ’ όσο μισούν ο ένας τον άλλον, ανάμεσά τους υπάρχουν ομοιότητες
protothema
Την ευθύνη στα κείμενα που αναρτούνται στο partaolablog.blogspot.com,φέρει ο υπογράφων ,ή η πηγή, και δεν αποτελούν απαραίτητα θέση και άποψη του παρόντος ιστολογίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου